Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 43



[pagina 29]
Sagesse Ik kan met dit raam tevreden zijn. Voor het glas reikt alleen een smalle tak van een wild kastanjelaar, die telkens mij verrast: vroeg bottend in de lente: eind februari al, begin maart. Zwartnaakt in de herfst, roerloos de sneeuw dragend in december. Ik kan tevreden zijn voor het venster. Maar een geur soms, die 's avonds binnenwaait van bloemen ergens, een lach, een kinderstem als een verdwaalde kogel, het melancholisch gefluit van een vogel, een schoolbel - ver -, lokt mij uit de holen van mijn dromen... Liefst liet ik elk gedicht vergelen en ging voor altijd met de kinderen spelen. Marcel van Nieuwenborgh 15 [1966], nr. 87, p. 217.