Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 43

[p. 13]

Ontvangenis

Het Woord was parelende dageraad
die openbrak in rozen en seringen.
- Over de heuvel, naar de kim toe, gingen
drie herders in hun argeloos gewaad.
Boven de tuinen wou een vogel zingen.

Tussen de ramen van haar prille vrees
en 't peilen naar de heimelijkste zinnen
zag zij de zwaluw aan het nest beginnen
en hoe de zon uit sneeuwen bloesems rees
en zinderde nabij de tempeltinnen.

Als lentevuur was plots de zoete pijn
en 't weten van het bloed, vóór elk verlangen:
zij hield de hemel in haar schoot gevangen
en wist zich onberoerd de Moeder zijn.
- Om 't huis kwamen verblijde vogels hangen.

Doch, toen zij door het raam de dingen zag,
wist zij in zich niet 't vlammend wee geborgen,
en hoe van duizend onbevroede zorgen
om haar ontvangenis geregen lag
het snoer dat groeien moest met elke morgen.

Toen werd het Woord zwaar als de avondmist
en als een avondbede het berusten.
- Waar lome zon de perelaren kuste,
schreden drie herders voort, en géén die wist
dat zij de Moeder was, de blijde, onbewuste.

Jan Veulemans
3 [1954], nr. 3, p. 98