Gal
In 1985 bestond de Algemene Vereniging voor Beroepsjournalisten in België 100 jaar. Ik verzorgde al een aantal jaren de lay-out van hun Bulletin waarvoor ik ook de voorpagina's ontwierp. Mijn werk werd gewaardeerd. Toen de Regie der Belgische Posterijen naar aanleiding van het 100-jarig bestaan een uitgifte aanvaardde te doen, wenste de toenmalige voorzitter Mia Doornaert en de Redactie van de Persbond deze opdracht door mij te laten uitvoeren. Dit omwille van een paar belangrijke redenen. Enerzijds was ik journalist (weliswaar een exclusief tekenende) en dus iemand van hen. Anderzijds kenden zij mijn werk, en was dit een punt van vertrouwen dat zij niet hadden in de ontwerper die de Regie zonder medezeggenschap van de AVBB aanwijst. De Regie handelt steeds op deze wijze, die toch wel vreemd kan genoemd worden.
De Regie alléén kiest én tekenaar én ontwerpen en zij duldt geen inspraak bij beoordeling van de zegel. De Perszegel was dus al uitbesteed aan een ontwerper. Mia Doornaert heeft er toen zwaar op aangedrongen bij de Postzegelcommissie (zij was er bij aanvang niet erg voor te vinden) om een andere ontwerper in hun ontwerpersteam (of club) te dulden.
Met voorspraak van de toenmalige minister, mevrouw Paula D'Hondt, is dit dan toch gelukt.
Mijn eerste ontwerp had gewoon tot onderwerp die 100-jarige viering duidelijk in beeld te brengen, laten zien dat zij jarig waren.
In de documentatie die ik voor deze gelegenheid inkeek, viel het mij op dat het meest herkenbare beeld van de journalist in het verleden zijn pershoed was, en dat achter het lint dat de hoed omsloot, de perskaart stak; kwestie van legitimatie.
De rechthoekige vorm van de hoed leek mij een goede basis en daarbovenop de kaarsjes op een taart met 100 in cijfers er nog eens bovenop te plaatsen. Een duidelijk beeld maar ik vond dat er toch nog te weinig zeggingskracht van uitstraalde, dat het te zeer naar het verleden verwees en te eenzijdig de journalistiek belichtte. Ik wou ook het heden en de toekomst van de journalistiek erbij betrekken.
In de twee andere ontwerpen komt die tot uiting. De hoed en de kleur verwijzen naar het verleden. De nieuwe technologie met het scherm verwijst naar het heden en de toekomst. Het cijfer 100 verdween. In de plaats hiervan kwam er de afkorting van de persbond en het woord Pers in onze twee landstalen.
In het derde ontwerp speelde ik met dezelfde uitgangsgedachte: een oud loden lettercorps in de kleur zilver dat in zich een televisie en een radio verwerkt kreeg, zwevend in de ruimte.
De commissie koos voor het tweede ontwerp.
Voor het lettertype koos ik in contrast met de sterk plastisch uitgewerkte hoed een scherp lettertype: Avant-garde light.
Het cijfer 9 kwam in de plaats van de in het begin voorziene 8: de posttarieven waren verhoogd.
Het drukprocédé was heligravure. De zegel werd gedrukt in Mechelen bij Malvaux.
Het papier was polyvalent niet fosforiserend.
De velindeling was 30 zegels per blad.
De oplage bedroeg 4.900.000 exemplaren.
De tekening van het eerste ontwerp werd door mijzelf omgewerkt tot een eerste daguitgave stempel en werd daarvoor ook gebruikt.
Gal
Zegelontwerp Gal.
Auteursrechtelijk beschermd