Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 25

Vir Andre Demedts

Met die skrywer André Demedts is ek, soos baie ander van my generasie wat in die vak Afrikaans-Nederlands studeer het, vir baie jare al bekend. André Demedts se verhaal ‘Mijn Kameraad’ verskyn in 'n bloemlesing Moderne Vlaamse Kortverhale, saamgestel deur F.E.J. Malherbe, eertydse hoogleraar in die Afrikaanse en Nederlandse letterkunde aan die Universiteit van Stellenbosch. Selfs ook op Afrikaanse hoërskole is die bloemlesing jarelank reëlmatig gebruik. Ek onthou nog goed hoe diep ons as jong studente - kinders nog, eintlik - getref is deur die samespel van strakheid en vertedering in dié verhaal: sekerlik was dit, vir die jare veertig, 'n ‘moderne’ verhaal, en tog het dit, vandag nog, iets klassieks.

Ek meen dat dit in die vroeë sestigerjare was dat ek vir die eerste, en enigste, keer die heer Demedts self ontmoet het. Hy was op besoek in Suid-Afrika, en in die Union Hotel,

[p. 289]

geleë in Pretoria se hoofstraat, Kerkstraat, met die beroemde Uniegebou daar naby, het hy saam met enkele dosente van die Universiteit van Pretoria die middagete geniet. - Speel my herinnering my parte as ek die beleefde welgeklede donker man van daardie middag onthou as effens ingetoë, byna gedemp in spraak en optrede?

Toe ek einde 1972 gevra is om die leiding van de redaksie van die Tydskrif vir Letterkunde oor te neem, was ek verheug om die naam van André Demedts as 'n skakelredaksielid vir die Tydskrif in Vlaandere op te merk. Gedurende 1973 het ons briewe oor medewerking

Basutoland, Zuid-Afrika, 1963.

aan die Tydskrif gewissel; in sy eerste brief aan my lees ek die paragrafie: ‘Wilt U mij laten weten of U wensen of verlangens hebt? U krijgt dan onmiddellijk antwoord.’ Aan die belofte het hy getrou gebly; in Mei 1974 kon die Tydskrif 'n kortverhaal van hom plaas: ‘Leven in Liska's wereld’ - 'n sober, gedissiplineerde vertelling, waarin die mededeling tot die essensiële beperk is, maar waardeur die simpatieke gestalte van die barmhartige, liefdevolle Liska onvergeetlik voor oë gestel is. En in dieselfde jaar, deur die bemiddeling van André Demedts, verkry die Tydskrif 'n Bydra van Marnix Gijsen, ‘Londense dagen 1925’, 'n kosbare aanvulling by die ‘Agnes’-tema in Gijsen se werk, geskryf gedurende Pase, 1974 - wat toe gepubliseer kon word om tewens die aandag te vestig op Gijsen se 75e verjaardag en die toekenning van die Prijs van de Nederlandse Letteren aan hom.

Dit is 'n voorreg om die grote en goeie wense van die redaksie aan hierdie troue vriend van die Tydskrif te stuur; en dit is ons innige wens dat ons nog lank sy gewaardeerde medewerking sal behou.

Dr. Elize Botha, Pretoria.