Ervaringen in de kunstwereld
Een tweetal jaren geleden kwam ik in contact met een kunstverzamelaar in het Gentse die zich uitgaf als ‘Weldoener-kunstadviseur, public-relationsman, en professor aan de Universiteit’, dit alles ten dienste van de Kunst! De taktiek van het heerschap bestaat erin kunstwerken (o.m. schilderijen, beeldhouwwerken, literair werk enz...) af te troggelen, met de belofte ze te lanceren, samen met de naam van de kunstenaar. Van betalen is er natuurlijk geen sprake, met het smoesje dat hij geen geld bijheeft.
Via exposities (waar hij het lef heeft meestal aanwezig te zijn op de vernisages en er de inleiding verzorgt) introduceert hij zijn slachtoffers bij de artistieke gevestigde kringen, waar zijn z.g. invloedrijke vrienden zullen aanwezig zijn, om zijn spelletje geloofwaardig te maken...
De kat komt echter op het koord als er onkosten en financies ter sprake komen! De exposanten staan nl. zelf in voor alle onkosten: receptiekosten, drukwerk, eventuele verzekering e.d.
Hoe gaat hij daarbij te werk?
| 1. | Hij zoekt contact met debutanten en vereert ze met een bezoek (in Gent lukt het nog zelden!) liefst in afgelegen plaatsen, waar hij meestal roos treft en erin slaagt het vertrouwen op te wekken bij de debutant, die veelal geen blijf weet met zijn geluk. |
| 2. | Hij ‘schooit’ zoveel mogelijk ‘modelwerken’ af om zijn collectie aan te vullen (die man heeft een schat aan werken van gevestigde namen, zeker honderdtallen!) naargelang van de naïeviteit van de vereerde kunstenaar. Verder verkoopt hij ze door aan even naïeve en vereerde kopers tegen een gunstprijsje(?) wat achteraf een dure koop blijkt te zijn! |
| 3. | Om zijn mecenaat te staven, heeft hij nog het lef zelfgedrukte folders na te laten en fotokopies van artikels en foto's, in gezelschap van geloofwaardige figuren, met de vermelding van zijn naam-streepje-public-relations!
Uitgerekend een linkse en rechtse gevestigde waarde staat afgebeeld op het foldertje, bovenaan zijn foto, teneinde zijn aftroggelarij in alle milieus te doen slagen. Waarvoor het ‘pluralisme’ toch allemaal dient! |
| 4. | In een valse André Demedts-stijl (was hij maar zo oprecht als de schrijver) overtuigt hij nagenoeg iedereen met het voorleggen van reeds gepubliceerde werken van jonge auteurs, die een gelukkig mens makkelijk koopt om een wederdienst te bewijzen... tegen een weer eens ‘dure’ prijs! |
| 5. | Bij een tentoonstelling bestaat zijn overeenkomst erin dat iedere exposant een werk afstaat, als er verkocht wordt. Op het ogenblik dat de kunstenaar afwezig is (hij kan er niet altijd zijn) is de public-relation-agent uitgerekend dan present om er de achtergelaten visite-kaartjes van eventuele candidaten-kopers op te halen, om zodoende (nog eens!) zijn procentjes op te strijken! |
Een vriend van me heeft jaren geleden enkele gedichten aan hem uitgeleend, sindsdien hoorden we niets meer van de lieve mecenas... Resultaat: schrik niet als u op zekere dag uitgeleend werk gepubliceerd ziet in de etalage of een ander kunstwerk in een galerij, met de vermelding ‘Verkocht’ ...nog eens, tegen welke prijs?... Tenslotte is hij zó sluw alles mondeling, zonder enige schriftelijke overeenkomst, erdoor te sleuren, knap inspelend op het blinde vertrouwen van zijn slachtoffer. Bijgevolg zijn rechtsmiddelen uitgesloten, wegens gebrek aan bewijzen. Talent hééft die vent, het moét gezegd!
Debutanten, wees waakzaam voor deze ‘publicre(manipu)lation-man’ en wend u liever tot de kunstenaar zelf om raad in te winnen. Een corruptievorm van de ergste soort! Leen geen werken uit zonder schriftelijk bewijs!
Willy Verschelde, Dentergem.
Auteursrechtelijk beschermd