Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 22

48
Gwij Mandelinck
Poëzieprijs A. Merghelynck van de Kon. Akademie voor Ned. Taal en Letterkunde

Om de drie jaar schrijft de Kon. Akademie een prijs uit voor poëzie (gepubliceerd of in handschrift.) Voor de periode van de laatste drie jaar ging de prijs naar het manuscript ‘De wijzers bij elkaar’ van Gwij Mandelinck uit Tielt.

De proklamatie had op 18 juli '73 plaats op het kasteel van Beauvoorde waar de Akademie haar zomervergadering hield. Aan de laureaat werden enkele vragen gesteld.

- Wil U de tematiek van Uw bekroonde bundel omschrijven?

- De titel ‘De wijzers bij elkaar’ verwijst naar de visuele stand van de klok op het middaguur. Het is misschien de bundel van de thuiskomst ‘in media vita’. Ik kom ‘van bij de mensen’ en ik heb winst en verlies leren kennen, de dubbele kleur die op elke radijs verschiet. Dat spanningselement beheerst de bundel, want de vreugde wordt voortdurend uitgedund door een ontnuchterende angst. De levensverwachting slaat duidelijke contouren rondom de dagen, maar in de waarneming van het eenvoudige leven zitten er talloze fijne verwijzingen naar de dood. Het element ‘tijd’ en alles wat ermee samengaat, kan soms beklemmend inwerken. Niet zelden wordt de conclusie gemaakt dat men ‘als een dagloner maanden te laat komt’. Ondanks alles behoudt de hoop een verhelderend en transcenderend karakter.

- Welk is Uw visie op de poëzie?

- Ik meen dat poëzie een zeer geconcentreerde vorm van kunst was en een vorm van kristallisatie zal blijven. Poëzie kan ik niet losdenken van de metafoor. Een beeld moet in het geheel van het gedicht een lichtend effect opleveren, maar tezelfdertijd op een haast verrassende wijze naar de verwondering leiden. De hoge graad van verstaanbaarheid mag het klassiek geheim echter niet



neutraliseren. Bij het schrijven van poëzie moet men voortdurend een massa woorden in reserve houden, opsparen. Een dichter spreekt zich nooit volledig uit. De maat van het kreatief zwijgen is misschien voor hem even belangrijk als die van het schrijven.

Men kan van poëzie talloze omschrijvingen geven... Voorlopig beleven de kinderen rondom ons zo vanzelfsprekend de verwondering, dat ze elke definitie zonder pardon wegslaan.