en bij de Laet van de beroemde Vlaamse schildersschool. Beide zusjes hadden ook nog andere pijlen op hun kunstboog en brachten enkele fijne stukjes poëzie en korte verhalen. Ze waren zeer bevriend - intiem zelfs - met de betreurde Vlaamse dichteres Alice Nahon, die nu vijfenzeventig jaar zou geworden zijn, was zij niet jong gestorven.
Philomene deed ook te Aalst aan levende beeldhouwkunst en ontmoette er de bekende kunstschilder Jan Van Campenhout, waarmede ze de befaamde kunstgroep Artis stichtte.
Te Assebroek waar ze 26 jaar woonde met haar echtgenoot die daar ambtenaar was, stichtte ze ‘De Zeven Torentjes’ een bekend cultureel gezelschap waarvan ze trouwens voorzitster is. Te Sint-Andries waar ze ook een jaar verbleef, stichtte ze de kunstgroep ‘Were Di’. Philomene is een onrustige figuur die moeilijk stil kan zitten. Te Aalter maakte ze rond haar gehuurde villa een brokje mooie natuur waar ze rusteloos haar kunstaktiviteiten ontplooit. Ze hield reeds verscheidene succesvolle tentoonstellingen, want een kunstenaar kan niet enkel van zijn liefde voor kleuren, mensen en dieren vormen en bloemen leven. Ging haar eerste liefde aanvankelijk naar de stille, maar uiterst mooie Kempen, waar ze haar rijke gaven en jong leven kon botvieren op het doek, dan heeft Brugge met haar wondermooie plekjes haar toch ook rijkelijk geinspireerd. Momenteel krijgen de bosrijke streken van Aalter bijna dagelijks de twee schetsende zusters op bezoek. Philomenes werk getuigt vooral van rijpe kennis van maat en kleuren. Haar voorliefde voor de natuur en dan vooral voor bomen die ze toespreekt als tegen mensen, voor dier en plant, is treffend. Deze motieven spelen een vooraanstaande rol in haar prachtige werken, alle uitgevoerd met het paletmes, want nooit hanteert Philomene het penseel.
Haar zuster Cecile is vooral bekend als schilderes van bloemen. Veel van haar zacht-tere en ontroerend subtiele werken hangen bij grote kunstminnaars in Vlaanderen. Haar liefde voor akwarellen werd duidelijk in de hand gewerkt door haar leermeester Felbier, maar haar doeken wijzen niettemin duidelijk op een sterke persoonlijkheid en getuigen vooral van een rijke en juiste penseeltrek bij afmeting en kleur. Ze is zo wat de antipode van haar zuster maar juffrouw Cecile's werken zijn voor fijnproevers echte juweeltjes. Ze gaat ongetwijfeld als bloemenschilderes een grotere bekendheid tegemoet. In haar werken legt ze steeds de ziel van een fijnbesnaarde kunstenares die haar enorme liefde voor de bloem tot uiting brengt.