Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 20

54
Luc Verbeke
1e André Demedtsprijs

Luc Verbeke.

Een vriend zwaai je niet om de haverklap lofwoorden toe. Ofwel klinkt het onnatuurlijk, ofwel streel je zijn mogelijke ijdelheid. Voor Luc Verbeke mag het, nee, moet het eindelijk eens, en zonder het minste gevaar. Voor zijn talrijke vrienden brak dat ‘eindelijk’ aan toen hem op 27 december 1970 de 1e André Demedtsprijs werd uitgereikt. Het juryrapport vermeldde o.a. ‘de opmerkenswaardige onbaatzuchtigheid waarmee Luc Verbeke zich sedert 1948, als sekretaris van het Komitee voor Frans-Vlaanderen, konkreet en dagelijks, en zonder enige materiële vergoeding, heeft ingezet voor de instandhouding en de verspreiding van de Nederlandse kultuur in Frans-Vlaanderen in al haar facetten’.

In het Komitee voor Frans-Vlaanderen vertegenwoordigt Luc Verbeke het geloof dat bergen verzet. Hij heeft gepleit - en hij kan pleiten voor de Frans-Vlaamse zaak - in Vlaanderen en in Frans-Vlaanderen. Hoe dikwijls heeft hij bij ons niet moeten horen: ‘Waarom nog energie verspillen aan Frans-Vlaanderen?’. Hoe vaak heeft hij niet vrees en moedeloosheid op zijn weg gevonden in Frans-Vlaanderen? Hij heeft het allemaal getrotseerd. Allen in Frans-Vlaanderen die in de voorbije twintig jaar met een vrije kursus Nederlands begonnen, kunnen getuigen dat zij zonder de aanmoediging en het geloof van Luc Verbeke er nooit toe zouden komen.

Nu voor het eerst sedert twee eeuwen het

[p. 466]

Nederlands weer officieel onderwezen zal worden in Frans-Vlaanderen (zij het dan wel als vreemde taal) dan is dat in aanzienlijke mate dank zij het werk van Luc Verbeke. In de Vlaamse Beweging mag hij gerust de patroon genoemd worden van de onmogelijke zaken. Terloops mag wel eens een minder bekend facet van Luc Verbeke belicht worden. Voor wie het nog niet wist: Luc Verbeke is direkteur (met klas, jawel!) van een Waregemse lagere school. Zijn opvoederstaak is voor hem geen sinekure. Hij heeft niets van een hedendaagse lesboer. Te Waregem is hij de opvoeder (en de kulturele werker) van het tipe waarvan wij weten dat het in vroegere tijden bestaan heeft, maar vrezen dat het uiterst zeldzaam geworden is. Als wij de vernederlandsing van het onderwijs, het invoeren van studiebeurzen en het schoolpakt belangrijke feiten noemen op de weg naar demokratizering van het onderwijs en ontvoogding van ons volk, dan mogen wij er voor wat Waregem betreft gerust een vierde feit aan toevoegen: Luc Verbeke.

Het geheim van zulke werkkracht en toewijding kunnen wij nooit helemaal kennen. Het zijn maar schamele woorden, maar ze zullen dat geheim wel benaderen: een grote liefde voor de mens.

Erik Vandewalle