Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 20
(1971)– [tijdschrift] Vlaanderen. Kunsttijdschrift–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 465]
| |
 Tine van Rompuy-Janssens.
en naar ze zelf zegt: ‘70 jaar in de weg’. Toneel, zowel opvoeren als schrijven, zat haar van jongsaf in het bloed. Op de leeftijd dat andere kinderen met een pop spelen, zat ze reeds toneelwerkjes ineen te steken. Zo speelde ze tezamen met kinderen uit de buurt en met jongere broertjes en zusjes toneel, o.a. ‘Genoveva van Brabant’, ‘Het lijden van Onze Heer’ ofwel iets naar eigen fantasie. De regie, het aanleren, het aaneenknutselen van kostumen uit oude klederen, gekleurd papier enz. gebeurde allemaal onder haar leiding. De opvoeringen hadden dan gewoonlijk plaats in open lucht ofwel, bij regenweer, in de schuur van een of ander schoolvriendinnetje. Ze stond natuurlijk ook op de planken bij schooluitvoeringen bij een of andere gelegenheid. Na haar huwelijk met wijlen Victor Van Rompuy, eveneens onderwijzer te Begijnendijk, vindt ze nog altijd de tijd en de moed - en dit niettegenstaande een zeer drukke dagtaak in een overbevolkt en alles behalve modern klaslokaal (er waren soms tot 80 leerlingen verdeeld over 1e en 2e studiejaar) - tot het schrijven van toneelwerken. Zo ontstonden, met regelmatige tussenpozen, werken die dan dikwijls door de toneelkring ‘Pogen’ van Begijnendijk - door haarzelf en haar echtgenoot opgericht en waarvan haar man de grote bezieler was - werden opgevoerd. Alles, het aanleren der stukken aan een totaal ongeschoold gezelschap, het samenstellen der kostumen, het grimeren, aanleren van zang en dans, het werd allemaal door hen beiden verzorgd. De toneelkring ‘Pogen’ kende dan ook een zeer groot sukses, totdat vóór enkele jaren het doorbreken van T.V. en in mindere mate de kino, aan het toneel en de toneelgezelschappen de genadeslag toebrachten. Ook ‘Pogen’ zou, als zovele andere groepen, verdwijnen, vooral wegens gebrek aan nieuwe jonge krachten. Niettegenstaande dit was het toch een sukses geweest. Er werd niet alleen in Begijnendijk gespeeld, doch op aanvraag ook in verschillende andere plaatsen zoals b.v. Aarschot, Betekom, Gelrode, Rotselaar, Itegem, waar dan vooral de operetten ‘Meikoningin’ en ‘Het Weeuwtje van de Opera’ belde op muziek van Abel Frans werden opgevoerd, evenals ‘Sepp'l’ van Emiel Hullebroeck. Een volledige lijst opmaken van alle toneelwerken door haar geschreven zou ons te ver leiden. Laat het volstaan met te zeggen dat de blezonderste ervan zowat tot in de kleinste dorpen van het Vlaamse land zijn opgevoerd, met in totaal ver over de twee duizend opvoeringen. Niet alleen op het gebied van het toneel heeft Tine Van Rompuy - Janssens zich verdienstelijk gemaakt, want van haar bestaat er eveneens een bundel rake versjes voor kleuters en lagere school ‘Veldboeketjes’ en dit boeketje behoort stellig tot het beste dat ooit voor onze jeugd geschreven werd. ‘Maar nu stop ik ermee,’ zegt ze. ‘Er is geen belangstelling meer voor het toneel’. Doch wij die haar van wat dichterbij kennen, weten en hopen dat ze het niet laten kan. Het bloed kruipt nu eenmaal waar het niet lopen kan. Dus wensen we haar nog vele jaren van gezondheid en vruchtbare arbeid, ten bate van het eerlijke, gezonde toneel in Vlaanderen. Broeder Max |
|