Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 20

Grafisch bericht

verzorgd door het V.V.G. Sekretariaat: Molendreef, 17, 9831 Deurle (tel. [phone]). P.R. 14979 Kredietbank Tielt V.V.G. Vlaams Verbond van Grafisch-Ontwerpers

GRAFISCH WERK VAN LUC HOENRAET

De progressiviteit van een bedrijf of van een organisatie maar ook van een persoon wordt dikwijls gemeten en beoordeeld op uiterlijkheden. Een van deze vormelijkheden is stijlvol en ‘kreatief’ drukwerk.

Alleen de kunstenaar grafikus-ontwerper kan een kreatief grafische vormgeving ontwerpen, die funktioneel beantwoordt aan een







welomschreven opdracht, m.a.w. hij tekent en visualiseert in funktie van een idee, een begrip, een slogan.

Dit alles veronderstelt niet alleen een kreatieve veelzijdigheid maar ook een rijkdom aan uitdrukkingsvormen en -middelen.

Tot de jongeren die in België vormgeven aan ons drukwerk behoort de kunstschilder-tekenaar Luc Hoenraet.

Een kunstenaar die er in slaagt zijn ontwerpen tot opgemerkte symbolen en lettertekens op te voeren. In de ‘logo’, het merkteken

[p. 341]

van de Rijksschool voor Beeldende Kunsten te Etterbeek is het de direkte beelding van een zuiver struktuurverhouding cirkel/vierkant, die ons aanspreekt. Inhoudelijk wijst het duidelijk op een reeks teken- en schilderkunstige middelen als lijn, vlak, kleur en hun mogelijke verhoudingen. Een teken dat beantwoordt aan een inhoud, een abstrakt symbool dat de school vertegenwoordigt, en het publiek vertrouwen schenkt. Daar waar de opdracht het mogelijk maakt, vindt men in zijn grafisch werk aspekten terug van zijn teken- en schilderwerk. Een meesterlijke beheersing van de ‘dripping’ laat hem toe deze techniek bij gelegenheidsgrafiek (o.a. geboortekaartjes die een kleurige levensvreugde uitstralen) stijlvol te gebruiken.

Als jazzkritikus verleent hij zijn medewerking aan de kulturele weekkrant ‘De Spectator’. In een steeds wisselende lay-out weet hij de aandacht te trekken op zijn rubriek ‘Jazz Corner’ die hij met kollage-, foto- of cartoon elementen aktualiseert en illustreert. Op de uitgegeven platenhoes ‘Jazz Bilzen’ is de jazz via de ‘dripping’ in een sober zwart-wit grafisme gevangen tegen een vermiljoenrode achtergrond. Een evokatiever abstrakte weergave van jazzklanken en ritmen is me onbekend. Aangetrokken door deze realisatie en het zinvolle begrip voor de diverse opgaven kon het Brusselse jazztijdschrift ‘Le Point du Jazz’ geen beter designer voor hun omslag vinden.

Leo Madelein

Smaakdodend

Dit is niet het beeld van de gemiddelde Belg uit de kartoenale te Heist. Deze aftandse, met heraldische sproeten overdekte, met zijn laatste krachten nog even de twist uitvoerende leeuw, is de rekonstruktie van de fondtekening van onze, over de gehele wereld bekende, smaakdodende postzegelkunst.

Postzegels zijn, voor het geval de uitgevers daarvan niet op de hoogte mochten zijn, bij uitstek grafische kreaties d.w.z. dat daarvan het kultureel peil van onze natie en in het bijzonder van de grafici kan afgelezen worden. Men zal in het buitenland bijgevolg wel moeten aannemen dat wij kultureel gezien nog steeds een onderontwikkeld land zijn.