Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 17

Leonard Torfs
kunstschilder

^o Herenthout, op 2 maart 1927.

Hij studeerde enkele jaren aan de Koninklijke Academie te Antwerpen en Sint-Lucas te Gent, en verblijft sedert 1948 in Paraguay.

Zijn eerste individuele tentoonstelling ging in 1953 door in de hoofdstad Asuncion; verder neemt hij deel aan welhaast alle groepexpo's, zoals ‘X^de Lentesalon 1954’, ‘Expositie van Moderne Kunst’, ‘Expositie Religieuze Kunst’, ‘Eerste Onafhankelijkheidssalon’, ‘Vijf buitenlandse artisten in Paraguay’, e.d.m.

Globaal exposeerde hij reeds tienmaal individueel in Paraguay. Hij nam verder deel aan de 4^de, 5^de en 9^de Biennale van Sao Paolo en in september 1964 was zijn werk te zien in de Galerie Kattler te New York. Hij werkt volledig onafhankelijk en leeft uitsluitend van zijn kunst. Hij geeft privé teken- en schilderonderricht.

Een groot gedeelte van zijn werk bevindt zich in privé collecties, o.m. in Noord-Amerika, Brazilië, Argentinië, Uruguay, Duitsland, Engeland, Italië, Frankrijk en België. Zijn werk omvat verscheidene genres: portret, naakt, stilleven, landschap, composities, e.d.m.

Hij maakt ook houtsneden en tekeningen.

Zijn visie op het huidig kunstgebeuren geeft hij als volgt weer: ‘Ik leef hier uitsluitend van schilderen en tekenen, wat een hele krachttoer schijnt te zijn, gezien het kleine aantal bewoners van de hoofdstad - Asuncion telt ca. 300.000 inwoners - en het tekort aan culturele ontwikkeling bij het merendeel van de bevolking. Wij tellen hier een 35-tal kunstschilders - waaronder slechts enkele buitenlanders - maar heel weinigen leven van hun werk.

Negentien jaar geleden kwam ik in Paraguay terecht, omdat mijn schoonouders destijds naar hier uitweken om te koloniseren.

Van het huidige kunstgebeuren in Vlaanderen ben ik, spijtig genoeg, weinig op de hoogte. Wel zou het mij sterk interesseren regelmatig een kunsttijdschrift te kunnen ontvangen, b.v. “Vlaanderen” waarvan ik tot nog toe het bestaan niet kende!

Hier in Paraguay zijn weinig kunstenaars de naam “schilder” waard, hoewel het land de jongste tijd niet uit de toon valt bij internationale tentoonstellingen...of misschien juist dààrom!

Leonard Torfs: ‘Zelfportret’. Eigendom van de artist.

Misschien merkt men hier, beter dan elders, de druk, die door sommige critici op de kunstenaars wordt uitgeoefend. Wie niet “origineel” doet of zich nog te sterk bij schilderen houdt, wordt eenvoudigweg uitgeschakeld bij officiële expo's in binnen- of buitenland. Merkwaardig genoeg zijn diegenen, die voor zichzelf het sterkst de “vrijheid in de kunst” eisen, meestal juist diegenen, die anderen die vrijheid ontzeggen, als het niet in hun opvattingen past. Wellicht ligt aan de basis van de crisis in het hedendaagse

Leonard Torfs: ‘Processie’. Eigendom van M. Di Carolis, Buenos Aires.

[p. 43]

kunstgebeuren ook wel het feit, dat de kunst grotendeels in handen schijnt te zijn van mensen, die haar trachten voort te brengen, méér met het hoofd dan met het hart. Daarom beleven wij een andere “kunst”, die misschien nog weinig met de echte te maken heeft. De kunst dreigt onder te gaan in het materialisme van onze tijd. Het gewild zoeken naar nieuwe vormen - wat we ook geforceerde originaliteit zouden kunnen noemen - heeft als ondergrond meestal de bewustheid van eigen onmacht, van een tekort aan technisch kunnen of aan innerlijke geladenheid. Het is m.i. de meest voorkomende ziekte in de hedendaagse kunst.’

c.o. Libreria Universal, Calle Palma, Asuncion, Paraguay (Z.-Am.)