Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 17

Armand Boni
letterkundige, kunstschilder

^o Antwerpen, op 12 december 1909, tot priester gewijd in 1935, sedert 1956 geïncarneerd in het bisdom Aken, thans pastoor te Kohlscheid-Pannesheide.

Publicaties:

Gedichten: Door het leven (1935), Als de ziel psalmeert (1936), Versteende dromen (1937).

Jeugdverhalen: Van leerstoel en bank (1941), De missiekruisvaart der kinderen (1942), De jonge Edison (1942), Herder, zanger en koning (1943), Judas de Makkabeër (1944), Roald Amundsen (1945), Goederik de hooggotische droom (1946), Ridder Charette (1947), Mongolië non-stop (1949), Columbus achterna (1953).

Romans en essays: Tussen vuur en zee (1942), Over kinderlectuur (1942), In de Westindische archipel (1944), Pioniers in Canada (1945), De roman van een blinde (1946), Ernest Claes (1948), Ernest van der Hallen (1950), Oude en nieuwe persvraagstukken (1952), Pieter van Gent (1952), Scherpenheuvel (1953), Antwerpse roem, St.-Jacobskerk (1953), Dorp en cité (1954), de Antwerpentrilogie: De paap van Stabroek (1963), De duivelse brug (1964) en Het torment van meester Servaas (1965), Felicia, een Jeroen Bosch-roman (1966), de Vlaanderentrilogie: De reus van Ter Doest (1967) en, te verschijnen: Zannekin (1968) en Jacob van Artevelde (1969).

Enkele toneelstukken (bewerkingen voor het Antwerps Jeugdtheater).

Letterkundige prijzen:

De jonge Edison: prijs van de Provincie Antwerpen voor het beste jeugdboek (1945);

De roman van een blinde: Davidsfondsprijs 1946;

Columbus achterna: Pijlprijs Brussel (1949);

De paap van Stabroek: Reinaertprijs 1962, Barbierprijs 1965 en prijs van de Prov. Antwerpen 1966.

Over zijn werk publiceerde de Arbeiderspers, Brussel, een brochure, geschreven door Hubert Lampo en uitgegeven onder de titel ‘Armand Boni, van literair grisaille tot episch fenomeen’.

Boni zegt van zichzelf:

‘Alhoewel ik sedert 1956 in het Duitse bisdom Aken als

[p. 7]

Tine Balder

Armand Boni Opname Anton Hardy, foto AMVC

Arthur Boni

wereldpriester ingelijfd ben en thans pastoor ben te Kohlscheid-Pannesheide, een mijnwerkersdorp bij de Hollandse grens (Bleyerheide-Kerkrade), heb ik geen contact met Vlamingen in Duitsland, sta ik buiten alle Vlaamse kunstenaarskringen in Duitsland en heb ik als Vlaams schrijver slechts te doen met mijn Vlaamse uitgever. Mijn activiteit in het buitenland ligt dus alleen op het gebied van de zielzorg. Sedert mijn laatste romans, die verschillende malen bekroond werden in Vlaanderen, denk ik en voel en schrijf ik Vlaams. Dat ik in Duitsland ben, is geheel geschied buiten mijn wil en als noodlot aan te schrijven. Ik onderga dit noodlot met geduld en overgave en velen wijten daaraan mijn come-back in de literatuur. Mijn dorpsgemeenschap staat op het laagste cultureel niveau en daarom zoek ik als buitenlander alleen troost in schilderen als hobby en schrijven als levenstaak. Ik leef, cultureel bekeken, als een eenzaat en een kluizenaar, doch zonder verbittering. De ware grootheid van een mens ligt in het dragen van zijn lot en voorbestemming.’

Hij plant zijn letterkundig werk blijkbaar ver vooruit, want na zijn ‘Jacob van Artevelde’ denkt hij aan een roman over Katharina van Medici.

Kirchstrasze, 37, 5122 Kohlscheid-Pannesheide, Duitsland