Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 16

[p. 433]

Poëtisch bericht

God heeft zijn gezicht verloren
In de straten van de metropool
Is business sex en god niets.

De oudjes van de C.O.O. geloven in de Vader
De glimlachende publiciteitsvrouwen enkel:
Coke is Coca cola

Soms schiet men tussen de sexyspectacles
De sexycinema en de sexyrama
Een politieagent neer.

Zijn vrouw en kinderen staan de volgende dag in de krant
De stad opent een hulpfonds

De affiches verkondigen een nieuw credo:
Fyffes is chiquita

Wie luistert nog naar zijn eigen toon
(the sound of lovers in love)?

In de Eldorado spelen ze El Dorado
Starring John Wayne and Robert Mitchum
THE big two in the big one.

roger struyve

voor antoine

De maan valt niet
uit de bomen, de wind alleen
ligt languit op de dijk.

Nergens huilt een kind.

Nu jij dood bent
zinkt zelfs de taal
mij in de schoenen.

Papier grijnst nadrukkelijk
terwijl ik inslaap
zachtjes binnen de huid.

achiel janssens

de heuvel ziet blauw
met in zijn flank het witte huis
als een verrassende zeilboot

vandaar breek je uit
ongetemd
van de doodgezwegen bron
naar de spectaculaire monding
de verloren zee
om verdwaald en ontmoedigd
de terugweg op te klimmen

en op het laatst
knijp je wel vijf minuten eruit
om te bidden en vergiffenis te vragen
het witte huis op te kalfateren
met schichtige sneeuwhanden
van vakantieloze mensen

dirk desmadryl

Het landschap vloeit voorbij
in sneeuw en ijs,
in rook
en wolken waterdamp.
De naakte bomen snellen aan
en vluchten ijlings weg
van alle waan ontdaan.
En dode palen
spannen draden
op en neer
tussen mijn heengaan
en mijn wederkeer.

Langs velden,
wit of vaal,
langs vaarten,
met water als staal,
langs huizen,
samen eenzaam,
schuiven mijn ogen,
met alle dingen gemeenzaam,
achter het spiegelglas
van het raam.

Geluiden denderen onder mij door.
De wielen halen zich op aan hun spoor:
een suizen en schuifelen
van ijzer en wind,
tot de avond valt
en de nacht begint,
en de stad met zijn vuur
en opwindend licht
mij plots beangst
voor het naderend uur
van het einde der reis.

Heer,
na de laatste witte winter,
aan de rode halte
van de donkre dood,
genees mij
van de vrees
voor wat mij van dit leven scheidt
en nog zijn laatste luister is.
Laat mij van doem en duisternis
voorgoed bevrijd,
volmaakt gelukkig
in Uw Licht geborgen zijn
en eeuwig met U licht zijn
in Uw zonneschijn.

luc verbeke

soms droom ik
de last van vrijheid af te werpen
en te worden als steen plant en dier
soms verlang ik

uit angst en honger te treden
en mee te drijven in de stroom
die alles verbindt

paul tanghe