West-Vlaanderen. Jaargang 14

[p. 293]

poëtisch bericht
Visie

Elk ding bezit in zich de essentie
van alle dingen:
één varen zet de tijd terug
en alle planten worden varens
vervaarlijk in hun duur.
Daar komt het paard
dat met één sprong de tijd doorklieft.
Het draaft doorheen de weide
die vroeger heide was moeras en woud
van varens en gevaren.
Daar komt de mens:
wanneer hij denkt
verraadt hij radeloos zichzelf
en zijn historisch heimwee
schept hem geslachtsloos
maar de grens
werd door slagbomen afgesloten
en niets is te verbergen.
En ik - als ik de roggeaar
tot graantjes stukwrijf in mijn hand
herhaal ik 't priesterlijk gebaar
van vader en diens vader,
herhaal mezelf: ik ben een knaap
en smaak de melk der rogge
anders en eender. En verbaasd
raak ik in de kleinste daad
de kern van het bestaan.

Willy Spillebeen