West-Vlaanderen. Jaargang 14

poëtisch bericht
Gij zijt mijn vrouw

Gij zijt mijn vrouw.
Ik houd U als mijn ogen.
Gij leest mij blauw
en van de dag doortogen
uw warme woorden voor
en met dezelfde hand
die thee zet op 't komfoor
dooft gij de diepe brand
die langs mijn zinnen laait
Ik weet hoe gij de lucht,
het water, aarde naait
als knopen aan mijn denken
hoe gij mijn hoop
zo nagelwit kunt strijken
en al uw liefde' lijk een knoop
vol zuiverheid laat prijken
op 't helder van mijn hemd.
Je loopt met mij
in 't blinken van mijn schoenen.
Je zingt van mei
van zotheid en van zoenen.
Je woorden rinklen in mijn hand.

Weet jij nog wat te kopen?

Paul Vanderschaeghe