West-Vlaanderen. Jaargang 13

poëtisch bericht
Het nachtlied

Het nachtlied
is er niet

alleen avondkilte lekt
langs koude wanden
van mijn handen
waar doorheen vloeien
woorden
die het lied van de dag

het lied van de nacht

verbranden.

ik sprak niet van ster

van zee

zeer verre oorden

eenvoudig gewoon
wat ik begeerde zong ik
niets dan klanken
wat had ik dan gedaan
wie moest ik bedanken

zorgeloos
als een haas in de morgen
ging ik
terwijl ik zong: elke dag is een stoet

wie gaat mee de zon tegemoet

steeds opnieuw de morgen
als een feest beleven
toch
overal waar men het lover

het lokkendste lover

licht

staan strikken en dat

dat wist ik niet

ademloos nog
zong ik weer dit lied
het donderde
ik wist het niet

het gezang bleef niets meer
dan een oude zee die soms nog
wild haar stem laat horen

naakt vloeit het nachtlied
door mijn handen
op papier,
waar ik schrijf:
in ieder mens
huist een dier...

Hervé J. Casier