[Schrijfsters bekroond, vervolg]
kaar beminnen het beeld en de gelijkenis van God, zoals dat beeld op die éne bepaalde manier, in die éne bepaalde mens weerspiegeld is.’
Lia Timmermans verloochent ook in Sabine Mardagas haar afstamming niet. Sommige beschrijvingen en vergelijkingen verraden de verrassende en poëtische visie, die ook het proza van Felix Timmermans kenmerkte. Luister even: ‘Op een middag stond ik bij het open raam en keek hoe de zon, weerkaatst in het rimpelend water, als een grote gouden vis gevangen zat in een wiegend net van lichtlijnen.’ Deze verrassende poëtische visie, die hier en daar het verhaal versiert, geeft aan het boek een ongewone bekoorlijkheid. Maria Rosseels getuigde dan ook terecht: ‘Lia Timmermans heeft haar verhaal geschreven in een zachte, ietwat weemoedige mineurtoon. Zij roept een wereld op waarin droom en werkelijkheid niet van elkaar te onderscheiden zijn: evenmin als men duidelijk kan zeggen waar haar proza louter poëzie wordt en de poëzie opnieuw in proza verglijdt.’
Door de originaliteit van het gegeven, dat op traditionele maar boeiende wijze werd uitgewerkt; door het nobel inzicht in de liefde; door de grote oprechtheid en de ontroerende schroomvalligheid waarmee sommige situaties benaderd en gesuggereerd worden en vooral door de heldere, vaak poëtische taal waarin dit verhaal geschreven werd, neemt Lia Timmermans plaats onder de beste romanschrijfsters van onze tijd. Haar bekroning met de prijs van de Scriptores Catholici betekent de erkenning van haar schoon en rijp talent.
Pieter G. Buckinx
Auteursrechtelijk beschermd