West-Vlaanderen. Jaargang 13

poëtisch bericht
Kermis

voor G.

We verliezen onze laatste wilde haren
niet voor altijd. Het kermisvolk brengt ze weer mee
en telkens wilder met het schrijden van de jaren.
We vinden de vergeten woorden onzer epopee,

één ogenblik, als 't eventjes maar strelen
van een onbetamelijke wens. En stop!
Uit de warreling van balken en panelen
slaan als zoveel wensen duizend kleuren op:

je kan de markt op hol geslagen wanen,
- het belfort wankelt onder de rumoerigheid,
die bijval van slechts half voldanen.
Want ieder overschreeuwt zijn eigen spijt.

Jan Deloof