West-Vlaanderen. Jaargang 12

poëtisch bericht
Bij een verjaardag 31

De winter pijpt
op ijs, de smalle pegels.
Over de riem der wolken
het gele van dood vlees
het hondenoog, het rood
van moffelende mantels van 't verleden.
Ik denk aan Caesar en de dolk
hij zag één oog niet meer
tu quoque Brute, maar hij zag
één enkel oog

Nu lezend wat het vuur mij zei
leun ik tegen de woorden van mijn kindren aan
zij trekken met zo smalle handen op de vensterruiten
de naam van alles wat hun liefde eet
en geler wordt het licht
op elke wolk
omdat de dag neerregent
in lamplicht over stenen.

Zo rood ook met het purper, moffelende mantels
want ik ook ik ben zo nabij
en dichtst bij mij
Ik hoor
de stemmen van de vlam
het is november als in vroeger dagen
november voor het laatst
dan liep mijn vader, liep
onder de hagen door, ligusterhagen
mijn moeder spleet haar angst
wild op mijn eerste kreet
die trok de naam van wat haar liefde vrat
over de vensterruiten
en geler werd het licht
op elke wolk
op elke wolk over de huizen van voorheen.

Paul Vanderschaeghe