Lieven Colardijn
25-8-1894 - 22-9-1962
Op 22 september 1962 is plots het leven afgebroken van de struise, rechtstaltige Kortrijkse beeldhouwer-schilder Lieven Colardijn.
Hij vormde met zijn broer, de schilder Firmin, een kunstenaarsbroederschap, die te Kortrijk nog altijd het beeld oproept van avant-gardistische non-conformistische kunst. De gebroeders Colardijn vormden een werkelijke kunstbroederschap en het lag helemaal in hun lijn, in 1927 geestdriftig aan te sluiten bij de kunstbroederschap De Pelgrim.
Het leven van Lieven is zoals dit van zijn broer Firmin - die nog steeds én halsstarrig voort arbeidt - een onafgebroken pelgrimagie geweest om in vorm en kleur, voor het onbepaalbare begrip kunst een gedaante te vinden.
Na studie aan de Kortrijkse academie is hij te Antwerpen op de academie hulp gaan zoeken, om het onuitsprekelijke te kunnen uitbeelden. Hij behoorde niet tot de volgzamen, die gemakkelijk tevreden zijn met een pastelformule. Op het ogenblik dat de knappen - die de verkopers werden - genoeglijk dobberden op het kalme vaarwater van een verlaat-impressionisme, was hij de man, die ex professo worstelde met vormmoeilijkheden. Hij had de vermetele moed te willen inzien, wanneer de habielen tevreden waren met het beeld van één ogenblik.
Aldus is zijn werk, evenals overigens dit van zijn broer, voor de generatiegenoten, werk van tegenspraak geweest. Het beantwoordde niet aan de normen van liefelijke schoonheid, waarmee ook het tragische tot een estetische salonfähige categorie wordt verheven. De tragiek uit eigen beleven heeft hij getoond in niet vooraf geziene, maar in moeilijk geboren beelden, die hij vaak insnoerde in geometrische schema's. Typerend voor het aanstootgevende geval der gebroeders Colardijn is, wat te lezen staat in een bijdrage die Frans De Vleeschouwer wijdde aan Hilaire Van Biervliet. Tot de lonende kenmerken van voormelde schilder wordt gerekend dat hij niet heeft geaarzeld te sympathiseren met de gebroeders Colardijn - die de vaak kleinsteedse Kortrijkse mentaliteit trotserend, van meet af aan de modernistische strekkingen hebben aangekleefd, en in hun geboortestad, uitdagende doeken dorsten te exposeren... Lieven is de rusteloze zoeker geweest, die, overtuigd van zijn roeping en aanleg, het zich nooit heeft gemakkelijk gemaakt, om in beelden en doeken zijn beleven eerlijk en consequent uit te drukken.
Moge dit In memoriam getuigen voor het leven van een man die door de Kunst niet werd losgelaten en ervoor letterlijk heeft geofferd. Heldhaftig heeft Lieven Colardijn het schokschouderen van zijn generatiegenoten getrotseerd, maar in zijn gevoelig hart is hij op latere leeftijd pijnlijk getroffen geweest omdat jongeren - te veel artist en te weinig mens - hooghartig aan zijn werk zijn voorbijgegaan.
Het is minstens behoorlijk dat hier, bij dit overlijden, een eregroet wordt gebracht aan de artist, die moedig de zware kunstpelgrimagie voleindde en eindelijk het wonderverblijf van zijn Heimwee heeft bereikt, waar alle vormproblemen zijn opgelost. Het C.V.K.V. biedt Mevrouw Lieven Colardijn en familie en inzonderheid aan zijn medelid kunstschilder Firmin Colardijn, de betuiging van zijn christelijke meevoelen in de rouw aan.
H.G.
Auteursrechtelijk beschermd