West-Vlaanderen. Jaargang 11



[pagina 126]
poëtisch bericht Stille samenzijn Sluit nu stil de deur, en alle dwaasheid van de wereld - leg er vlug een wolk of een mistbank bovenop. Wanneer wij dan alleen zijn - gans, alleen, en afgezonderd willen wij een kunstwerk worden vol en onverwoordbaar zalig. ‘Jij bent mijn blauwe duif die altijd maar gaat vliegen als een ander even maar je goeie dag wil zeggen’. ‘En jij, mijn rode winterkoninkje dat zachtjes op de vensterbank de kruimels pikt en alles wat ik jou kan geven’. Dan liggen maar, en als twee kleine bijen van bloem tot bloem, de honing puren die wij in heel ons jonge wezen voor elkaar verzameld hebben. PHILIPPE VAN DEN ABEELE *