ontmoetingen
Kunstschilder Lucien Vandendriessche
De weg, die de nog jonge en talentvolle kunstschilder Lucien Vandendriessche aflegde, is lang en het gestadig zoeken naar een eigen uitdrukkingsvorm was niet steeds gemakkelijk. Al in zjin prille jeugd liep hij met zijn vader, die een flink zondagsschilder was, langs exposities en door musea. En toen hij zelf begon te schilderen, werden het landschappen en composities, die duidelijk beïnvloed waren door een Saverys, een Van Gogh, Gust De Smet, ja zelfs door Servaes en Permeke. Op zijn eentje moest Lucien Vandendriessche alles ontdekken: techniek, vorm, kleur, inhoud...
In 1957 exposeerde hij te Brussel voor het eerst. Nog te vroeg, geeft hij zelf toe. Ik toonde zowat een soepje...
Toch waren de kritieken aanmoedigend en zelfs de Televisie wijdde een ‘Aangename Kennismaking’ aan deze tentoonstelling.
Veel persoonlijk werk was er nochtans niet te zien.
Datzelfde jaar bracht echter een kentering: Lucien begon meer kubistisch te schilderen en dat is zo verder geëvolueerd tot zijn huidig werk, dat men wel eens bij het abstracte schikt, doch dat de kunstenaar zelf gewild figuratief houdt, omdat, zo zegt hij, het figuratief element naar mijn oordeel het schilderij meer compleet maakt. Wat echter niet wegneemt dat hij veel van goed abstract of surrealistisch werk houdt.
Auteursrechtelijk beschermd
