ontmoetingen
in memoriam
Kort vóór hij naar zijn achtendertigste en laatste Ronde van Frankrijk ging, heeft Karel Van Wijnendaele zijn laatste interview toegestaan. Met het oog op een reportage over de pers, die ik voorbereidde, vertelde hij mij over het ontstaan en de geschiedenis van zijn Sportwereld. Het blad begon zijn loopbaan in 1912, zei hij. De toestand van de sportpers in Vlaanderen was toen zeer pover. Enkele bladen - bitter weinig - gaven wel wat over de wielersport. Maar dat deden ze min of meer tegen hun zin. Na de stichting van Sportwereld zijn ze omzeggens verplicht geweest, het verloop van de koersen te beschrijven en de uitslagen te publiceren, op aandringen van hun lezers en hun verkopers! Karel vertelde hoe Sportwereld enkele kleinere sportbladen opslorpte. En de bedoeling van het blad omschreef hij met eenvoudige woorden: Het werd eerst en vooral opgericht omdat wij, de stichters, voelden dat er heel wat te doen was. En ook wel om met ons Vlaamse volk in eigen taal te spreken en zijn belangen als volk te dienen. Wij hebben een tien jaar lange strijd gevoerd met het Frans bestuur van de BWB te Brussel. En hem gewonnen ook.
Een paar weken na het interview, waarin hij dit en nog veel meer verhaalde, is Karel Van Wijnendaele naar de Tour vertrokken, omdat hij het niet laten kon. In de Ronde openbaarde zich de ziekte waaraan hij zou overlijden. Hij moest naar huis terugkeren, nog voor de wedstrijd ten einde was. Zij die hem goed kenden, waren opgeschrikt. Als Karel de koers in de steek moet laten, wil dat zeggen dat er niet veel hoop meer is. Men zei het tot elkaar: De koers is zijn lang leven! Toch kwam hij er nog een tijdje bovenop. Hij schreef nog enkele artikels, o.m. een stuk in de krant van 31 augustus 1961, waarin hij zich, vinnig maar wijs, zoals altijd, verdedigde tegen enkele ongefundeerde aanvallen van mensen die vlugger schrijven dan zij kunnen denken. Begin december verergerde de kwaal en op 20 december stierf hij in zijn huis te St. Martens Latem, het mooie Leiedorp waar hij sinds jaren woonde.
Henri Desgrange heeft eens gezegd: Ik ben het niet, Karel is de grootste internationale sportjournalist. In elk geval mag van hem getuigd worden, dat hij de pionier van de Vlaamse sportpers is geweest. Sportwereld was zijn kreatie en ademde zijn geest. Hij verdedigde, van in 't begin, de stelling die hem altijd dierbaar is geweest: ge moet in de sportman vooral naar de mens zoeken. De sport moet een middel zijn om de verheffing van de mens na te streven. Hij bedoelde in de eerste plaats de Vlaamse mens. Reeds in de eerste jaargang van Sportwereld bleek dat de krant zich ook een specifieke rol in de Vlaamse strijd
Auteursrechtelijk beschermd
