Luik
Eveneens in het kader der W.T. organiseerde Luik een eklektische tentoonstelling van werken der Ecole de Paris; enkele hoofdfiguren der hedendaagse Franse scholen werden er met een groot aantal werken gehuldigd: Léger en Matisse, Picasso, Miro en Laurens, Magnelli, Arp, Hartung en Jacobsen.
Het lijkt ons dat de organisatoren wat laat begonnen zijn met het verzamelen der werken, want eersterangs oeuvre is er hier bijna niet te zien geweest. Van Picasso toonde men vooral keramiek uit de laatste jaren, die gekenmerkt zijn door de sterk doorgedreven commercialisatie. Léger was uitstekend. Miro was ontgoochelend. Verschillende der werken van Matisse tonen duidelijk dat hij dikwijls geschilderd heeft naar een procédé en dat hij daarbij zeer zorgeloos en haastig te werk ging. Laurens is soms verbluffend. Het smeedwerk van Jacobsen is moeilijk te waarderen. Hans Hartung is integendeel, spijts de herhaling van steeds dezelfde techniek, een bewonderenswaardig schilder, wiens panelen indrukwekkend zijn en een ongewone decoratieve kracht bezitten. Arp's beeldhouwwerk roept vizioenen op uit de oertijden of uit onontdekte planeten. Magnelli lijkt me een zielloos peuteraar.
A.S.
Auteursrechtelijk beschermd