[West-Vlaanderen 1958, nummer 3]
[Schilderkunst in Vlaanderen]
[Inleiding]
ENKELE WEKEN GELEDEN GING TE VALLAURIS HET DOEK OP VOOR de voorstelling van een 85 m2 groot muurpaneel, het jongste werk van Pablo Picasso. Het is bestemd voor het Unesco-paleis te Parijs. Tijdens een gesprek met perslui te dier gelegenheid heeft Picasso verklaard: ‘Je crois que personne ne peut expliquer avec des mots tout ce qu'on exprime par de la peinture. Ce n'est jamais tout à fait la même chose. Mais on peut s'en rapprocher beaucoup’.
Zulke uitspraken, die ook andere artisten wel eens hebben in de mond genomen, worden vaak ingeroepen ter verontschuldiging van de artist of ter ontwapening van de kunstkritikus. Toch bevatten zij veel waarheid. De mens die kunst voortbrengt en de mens die over kunst schrijft spreken ieder een eigen taal.
In de artikels die hierna volgen wordt gepoogd een overzicht te brengen van de schilderkunst in Vlaanderen. Wij onderscheiden in ons land, zoals over de gehele wereld, momenteel en sinds enkele jaren reeds, hoofdzakelijk drie strekkingen: de figuratieve schilderkunst, die, wat Vlaanderen betreft, voor een groot deel stevig in het spoor loopt van het expressionisme; de surrealistische schilderkunst, die ook ten onzent de onderwereld poogt te peilen van droom en sluimerende herinnering, en ten slotte de abstrakte schilderkunst, het grensgevecht op de uiterste limieten van vorm en kleur. Zoals altijd het geval was, zijn er in ieder van deze strevingen artisten die een oeuvre opbouwen ontsproten aan eerlijkheid en authenticiteit, en anderen. De grens te trekken in die toch altijd wat mysterieuze sfeer van artistieke bedrijvigheid, is niet altijd gemakkelijk, vaak delikaat en bijna steeds ondankbaar. Men zoeke dus in de geboden overzichten alvast geen uitputtende nomenclatuur en alleen het situeren van enkele dominanten.
In deze zin leunt deze aflevering dan ook aan bij de grote tentoonstelling ‘Hedendaagse Schilderkunst in Vlaanderen’ die van 14 juni tot einde juli te Brugge door ons wordt ingericht, maar waar dan niet het geschreven woord, doch de taal van de kunstwerken zelf die verkenningstocht tussen artist en publiek hopelijk heilzaam kan voortzetten.
De Redactie
Auteursrechtelijk beschermd