West-Vlaanderen. Jaargang 7

L'Oeil

De jongste afleveringen van het tijdschrift L'Oeil bevatten opnieuw een weelde van illustratie, naast enkele bijzonder verzorgde artikels, zowel gedegen studieartikels, als interessante en vlot leesbare documentaire reportages. Een van die laatste sterk gedocumenteerde schrifturen vinden wij in het nummer 37 (januari 1958) over het atelier van Juan Gris († 1927) de schilder die het kubisme tot zijn afgewerkt hoogtepunt bracht. Een ander, weinig bekend -isme, het synchronisme, in 1912 te Parijs gesticht door twee Amerikanen Morgan Russell en Macdonald-Wright (die eigenlijk een halve Hollander was) wordt ons voorgesteld door de bekende uitpluizer Michel Seuphor. Hij doet dit overigens steeds voortreffelijk. Het werk van de beide Amerikanen, die met heel wat bekende artisten van die tijd bevriend werden, lijkt mij alleen als historisch overgangsfenomeen belangrijk, zoals trouwens heel wat abstracte kunst. Russell zal trouwens spoedig opnieuw figuratief gaan schilderen, en bovendien slecht figuratief. De derde moderne artist die in dit nummer wordt voorgesteld is de artistieke lasser Lardera, die met gietijzer en aluminium de ruimte in stukken snijdt. Er worden van hem een aantal overweldigende werken getoond, die in de ruimte opgesteld, in parken en op openbare pleinen een elegante indruk moeten maken. Naast een goed geïllustreerd artikel over het indrukwekkende nieuwe theatergebouw van Mannheim, wordt terecht de leading van het nummer gewijd aan enkele minder bekende aspecten

[p. 125]

van de landschapschilder Constable.

Nummer 38 (februari 1958) wordt ingeleid met een probleem. Jacques Villon heeft in een van de zijkapellen van de kathedraal van Metz nieuwe glasramen geplaatst. Het gehele probleem van het hedendaags kunstwerk in oude gebouwen wordt hiermede aangesneden. Een zeer overzichtelijk en sterk gedocumenteerd artikel, dat eindigt met de deus-ex-machina-woorden uit L'Art Sacré: ‘Er is geen principestelling in deze; alleen individuele gevallen’. De oudchristelijke kunst is in dit nummer met enkele prachtexemplaren vertegenwoordigd, naar aanleiding van de aanstaande opening in het Louvremuseum van enkele nieuwe zalen waar de invloed van het nieuwe Testament op de kunstwerken zal geïllustreerd worden.

Nummer 39 (maart 1958) bevat een belangrijk artikel over de tzigaan-Parijzenaar Serge Poliakoff, een meneer met een Rolls-Royce, een chauffeur in livrei, en die er een aardige renstal op na houdt en bovendien nog schildert. Hij bereidt zelf zijn kleuren in een minuscuul atelier en schildert er chaotische doeken met kleuren waarvan hij de opperste intensiteit zoekt en waarmede hij af en toe een heerlijke sereniteit bereikt. Bijzondere aandacht is in dit nummer besteed aan de grote tentoonstelling van Japanse kunst die in mei te Parijs wordt gehouden en nadien naar Londen, den Haag en Rome gaat. Zij bevat zowel schilderijen en tekeningen als sculpturen en gebruiksvoorwerpen en maskers. Aansluitend bij een artikel over de grote Franse graveursfamilie Lacourière vinden wij op twee bladzijden een buitengewoon instructief overzicht van de techniek der grafische kunsten, met telkens in het kort enige uitleg over het procédé, de instrumenten, de techniek, de resultaten en de historiek. De artificiali perspectiva is de titel van een tractaat van Jean Pélerin Viator, dat vorige eeuw werd ontdekt en belangrijke inlichtingen heeft verschaft betreffende de perspectiefstudie tijdens de 16^de eeuw. Ten slotte vermelden wij nog een uitvoerig artikel over het fijne faïencewerk van Creil (1796). Voor april wordt een bijzonder nummer van L'Oeil aangekondigd ter gelegenheid van de expo 1958 en gewijd aan de kunst in België. Wij zien er verlangend naar uit. (87, Lepoutrelaan, Brussel).

fb