West-Vlaanderen. Jaargang 7

Nocturne
III

Ik durf geen enkle vreugde smaken
en nooit een morgen vrij ontwaken:
ik voel de dood.

Mij is dees luttele troost gebleven:
nooit wordt de grenslijn opgeheven
van pijn en nood.

De hunkersmart blijft pulvrend branden.
Begrenzing doet verlangen stranden
in ruimte en tijd.

Mag ik dan nooit mezelf ontstijgen?
Moet onverzaad het harte hijgen
naar eeuwigheid?...

Antoon Vander Plaetse

time present and time past

are both perhaps present in time future,

and time future contained in time past.

(Burnt Norton, T.S. Eliot)