West-Vlaanderen. Jaargang 6

[Denk niet dat ik naar de dood verlang]

Denk niet dat ik naar de dood verlang.
Achter de broze wand
van mijn lemen cel
ben ik bang
voor zijn grillig spel
en zijn listig gezang.
In de eeuwige cirkelgang
van verrijzen en ondergang
ben ik niets dan een huiverende vlam
in de wind,
een vuren stam
aan de wassende rivier van de dood.
Ik weet: er is geen dam
die mij behoeden kan,
maar denk niet dat ik naar de dood verlang.
Elke dag is mij lief en ik dank
de Heer om het brood
dat ik eet en de drank
die ik drink, om de lucht die ik adem
en het speelse licht dat mijn ogen doordringt.
Ik wortel zo diep in aarde en water.
Ik ben vergroeid met wat mij omringt.
Ik min al wat leeft. En geliefde handen
omstrengelen mij. Maar wie weet voor hoelang?

Ik voel mij bang
achter de broze wand
van mijn lemen cel.
En ik zuig mij vast
als een waterdier
met duizend nappen aan zand en wier.
Denk niet dat ik naar de dood verlang.

Luc Verbeke