West-Vlaanderen. Jaargang 6

[p. 162]

[p. 163]

Je schreit

Je schreit stemloos kleurloos
Ik voel mij aan gebaren ledig
Want de arend in mijn voorhoofd
Gehurkt zit zonder vleugelslag.

Ik zou kunnen zeggen
‘Sluwe engel ben je avond
Zwart geruis gekleed in lamplicht’.
Wij zouden kunnen hopeloos vertederen
Spelen aan de poort van het misbaar
Met afgewende ogen omdat

De mensen zijn een goede moeder
En wij getweeën dubbelganger
Van ons erbarmen.

Jij zoudt kunnen de rode hoorn opsteken
Binnen mijn longen boren
Mij omsneeuwen:
O mijn meeuwen roep haar aan!

Wij zouden kunnen heel sterk zijn.

Georges Van Vrekhem