Het ideale wonen
[Woningbouw in de Mandelstreek]
Ieder intellectueel heeft een sociale rol te vervullen; zo wringt thans de architect zich tussen het kader van de sociale wetgeving in zake woningbouw voor min bedeelden, door de moeilijkheden: enerzijds besparing tot het uiterste, anderzijds de drang naar voornaamheid, inzonderheid bij bediendenwoningen. Vele eigenaars verhogen met de jaren hun standing, en dus dient in indeling en vormgeving voor dergelijke woning gestreefd naar het uitdrukken van een zekere voornaamheid o.m. door het voorzien van een mogelijke garage, enz. Architect S. Wylein uit Izegem lukte hierin in grote mate met een woning, die begunstigd werd met de premie De Taye. De drang naar traditie bracht er hem toe in de Vlaams gebleven stede een geheel, waarvan voornamelijk de verdieping en de dakoplossing als geslaagd mag genoemd worden, te ontwerpen. Wel hadden wij graag meer eenheid gezien op het gelijkvloers bij de wisselvalligheid van omlijsten van raam, deur en poort.
Binnenzicht herenhuis met zicht op eetplaats.
Bediendenwoning te Izegem. Architect S. Wylein.
Van architect Wylein zien wij hier drie zeer mooie interieurs, welke getuigen van schroomvallig vermijden van het overdrevene. Het mobilair van de eetplaats, waarvan elk stuk ontworpen werd door de architect, werd met veel zorg opgesteld, zelfs zou men zich in een museum wanen, ware het niet dat men de bewoonbaarheid van het geheel aanvoelt. Enkel betreuren we de misschien noodzakelijke driedubbele glazen deur, die ons onmiddelijk tot de werkelijkheid terugroept van een fraaie Breughel-afdruk en een mooie Memlinc-reproductie. Zulke verwezenlijking is geen slaafs copie-interieur, maar is naar een goede interpretatie van de traditie aangepast in ons tijdsverband, waar men rust en verpozing terugvindt. Moge deze opvatting, ontdaan van een tikje overdreven fantasie (als in de zoldering en de haardmotieven) zegevieren bij velen onzer kundige architecten.