Vlaamsche Arbeid. Jaargang 22 [17]

Polderlandsche Arkadia

Over het bij vlekken zongeplengde dat
hangt de beuk zijn loof van dieper rood.
Raamkozijnen glimmen groen en vatten
terracotta bloemepotten
daarin geraniën groeien van het esmeralden blad
met doffen kring
naar meekraplatten bloemen.
Op de dijkweide weidt zijn zwijnen
een zwijneweider wijl hij op een schelp gebrande aarde
okarino speelt.
De klanken wuiven licht zo wuiven ook de beukeblâren
alsof zij in hun wuiven roerloos waren.

Wie met een luit in het hart door 't land gaat
en in het water van zijn ogen stuwt het worden van een zang
perst hij niet op zijn lippen uw-Amarillis-schone naam.

Paul van OSTAIJEN.