Vlaamsche Arbeid. Jaargang 16

[p. 338]

Boetmaagd

REIN en recht
zij gleed door Sodomstraten
in lustenspervuur
ongedeerd.
Een sterrespoor bleef na
mijn wonderweg van lieve loutering en gena.

Even nog was haar mantelgolf in deining aan de droomdeur
mij vooraf
en zwond

toen ik vertrad
de vree onder de godslamp
was niemand in het rond
en in een nis getreden
zij.

Deze kathedraal zal nooit een bouwval zijn
want aan de bezonde blauwbeuk in de vesperschijn
lei haar gelaat
lieve
ogive
de sluitsteen op verweerde bogen
merkteken eeuwig mild uit allerhogen.

Victor J. Brunclair.