Vlaamsche Arbeid. Jaargang 15

Bibliographie

Alfried de Geest: Gedichten. (Antwerpen, L.J. Janssens en zonen, 1924.)

Gedichten die door een woordenschat met ‘Almacht, Al-liefde, Al-hoge, waarheid, licht, plicht, mensdom, eindeloze sferen, eindloos gebied’ als uitblinkers worden bepaald. In het gedicht ‘Idealen’ zegt de auteur over zich-zelf:

‘Een dichter ben ik, een dichter alleen

een ander ambacht... ik ken er geen

dan droomen, minnen en loven...’

Je zou kunnen menen: ‘een fraaie mijnheer die geen ander ambacht kent dan minnen’, maar, spijts het er wel staat zwart op wit, moet je het toch niet zo precise nemen. Trouwens neemt de dichter een hogere vlucht dan bij dit ambacht van minnen het geval kan zijn, waar hij schrijft:

‘Wij denkers, zijn der toekomst smeden.’

[p. 40]

Deze denker dan ontpopt zich in een ander gedicht tot minnaar van de vrijheid (hoe graag had ik hier Vrijheid met hoofdletter V gelezen):

‘Daar (in ons land) zwierden én vrijheid én vrede de staf.’

Wanneer zullen de dichters, als mensen van tucht, een vertoog opstellen om de vrijheid, de gemeenste slet die er is, te doen opsluiten?

P. v. O.

TER-LASNE (Malgrétout): Vingt-deux poèmes belges, précédés de quelques considérations sur l'avenir de la poésie. (Bruxelles, Somers, 1924.)

Twee-en-twintig gedichten in proza, - de auteur altans meent dat het gedichten zijn en proza is het zeker - met bovenaan het heroïese motto: ‘nous-mêmes ou périr’. De auteur van deze twee-en-twintig poemata heet met zijn eerste schuilnaam Ter-Lasne en met zijn tweede, tussen haakjes dan, Malgrétout, een koppeling die insgeliks het heroïese uitdrukt. Wij hebben dus blijkbaar met een held of ten minste met een heldeziel - zulke tref je ook vaker dan helden - te doen. Daarenboven wordt de lezer door een voetnota verklaard dat hij Ter-Lasne, de eerste schuilnaam van de auteur, Ter-Lanne moet uitspreken, omdat, aldus de voetnota, Ter-Lasne, als auteursnaam, terugslaat op Ter-Lasne, een dorp van die naam en dat dit Ter-Lasne Ter-Lanne wordt uitgesproken; de auteur, een goede Belg, kent blijkbaar zijn franse fonetiek op zijn duimpje. Buiten de twee-en-twintig poemata biedt de auteur nog een fraaie keus voetnota's om de lezer te verduideliken wat radio-golvingen zijn, wat ‘smoel’ in het frans betekent, waar de ‘Monumentbruecke’ is gelegen en dies meer. De heer Ter-Lasne is een modern dichter. Hij wil van verzen niet meer horen spreken en zal de verskunst uit haar laatste gebied verdringen. ‘Il ne reste plus au vers que la poésie proprement dite et ce domaine - ce dernier domaine - doit à mon sens lui être ravi’. Wie zou de heer Ter-Lasne (Malgrétout) niet toewenschen dat hij in deze poging moge slagen?

P. v. O.