Vlaamsche Arbeid. Jaargang 8

[p. 306]

Een Ontmoeting

Dáár vond ik u weer, uw gelaat
was kwijnend als week-witte najaarsroos,
die welkend haar bladeren vallen laat
in koortsig zonne-gekoos.

Ge hieft uwe blikken. Het licht
uwer oogen was-mat als van bleeken dag
die droef onder wolken te weenen ligt
daar hij langer niet schijnen mag.

Ge hebt me gesproken. Uw woord
is zóó klagelijk tot mij gekomen,
als van dood-moeden wind die men zuchten hoort
te nacht, door ontbladerde boomen.

Géén sprak er den eindgroet: Vaarwel.
Maar dat, van eens effene wegen,
één dalend ging, één gestegen, -
we wisten 't, we voelden 't zoowel!

A. Lhorijn-Thans

Minderbroeder