Vlaamsche Arbeid. Jaargang 8



[pagina 181]
Sonnet Ginds ligt de stad... de weeke vloer de weiden Waarop zijn voet niet schendend schrijden mag Houdt den tevreden droomer ver gescheiden En vrij van haar bekorend-wreed gezag. De brokkellijn der daken bij 't verglijden, Beschroomd en aarzlend, van den veegen dag Smelt en vloeit uit in schemers teeder breiden: Als 't woord dat óp-gaat in een stille lach... Ginds ligt de stad... Hij kent de vele straten Die alle leiden naar haar ziedend hart Maar hoe hij zocht, hij vond slechts de eigen smart. En hij gevoelde zich mèt die verlaten Getergde balling in een naakt gebied En meerder van het leven zag hij niet... J. Greshoff