Vlaamsche Arbeid. Jaargang 5

[p. 376]

Oktobermorgen.

De morgen was nog vol van blauwe lucht.
Een enkle wolk als eene stille trotsche zwaan.
Ik wandel eenzaam door de diepe laan
- De trots en vreugde van het grijs gehucht.
De klokken luien uit het ver gehucht.
Het zware boom-volk ziet zoo vreemd mij aan.
Een stage val van blaren. Droef gerucht,
Alsof een geest-in-donkre-schaduw zucht
Om al de dingen, die nu sterven gaan.

O diepe weemoed van Oktoberweg!
Ik kan mijn ziel dit éene woord slechts noemen:
't Gaat al voorbij. De Winter nadert ras.

Daar breekt een zonne-golf door struik en heg!
De dorre blaren worden gouden bloemen.
En even dacht ik, dat 't weer Lente was.

Fr. Christinus Kops O.F.M.