Vlaamsche Arbeid. Jaargang 5

Verzen

I

Voor mijn Zustertje

We schouwden in den tuin en naar de stille perken
van uitgebloeide leeljen wijl de volle vlucht
van blarenwierook als op gouden voglenvlerken
om onze hoofden ruischte in teedre avondlucht.
De zoete weemoed daalde treurend om de boomen
daar 't vredelandschap sluimerde onder rooden waas
van lieve wolken, slui'rend ons verwelkte droomen
zoo als een late herfstroos in kristallen vaas.
En zoo ontloken onze harten als twee bloemen
bij lentedagen in een jonge tuin, die vroom
na zomerweelde en helderzonnig vreugderoemen
ontsliepen rein en zacht van prillen kinderschroom.
We zaten op dees bank en schouwden in de verten
waar blauwe scheemring zeeg en gouden schaduwpracht
en rustig luisterden ons jonge, blijde herten
naar droeve vogeltjes die doolden in den nacht.

[p. 260]

II

Dagen van stille vreugd en teedere smart, gedragen
met eenvoud, lijk een kind haar gouden lokken draagt,
die nu zijt heengegaan, mijn zoete Liefdedagen,
wijl ver, als uit een woud, een kleine vogel klaagt,

Dagen van lange droome' en grenzenloos behagen
in zachte sterren-nachten eer de morgen daagd'
en toen mijn sluimeroogen 't weidsche wonder zagen
als een die weet, en weent, en geen verblijding vraagt,

Dagen die heenvloodt als een lied in latere uren
wanneer we samen naar het ruischend landschap turen
en we niet voelen hoe uw lied verzwakt en sterft...

O mooie Liefdedagen, somber-droef ontvreemde...
nu 't Hart, na 't blijde spel in hovingen en beemden
het zoet aanschouwen van uw gouden hoofdjes derft...

Karel van de Vijver