Vlaamsche Arbeid. Jaargang 5

[p. 97]

[Gedichten]

Als een rood-koopren...

Als een rood-koopren dam heeft zich de zon
breed tegen deze herfste-stad geleid:
en heel de dag, die nevelzwaar begon,
draagt 't ruischen van het dorre blâan-tapijt.

Gehuifd in rossig vlammenkleed, zoo staan
de boomen winde-dervend langs den weg.
De geuren van den herfst mij tegenslaan,
uit grauwig, wildgestamde haag en heg.

Het luwt...

Het luwt. - De rust in de avond duurt staag voort,
en aait gelijk een goede hand mijn schromen.
O blijder wordt dit uur en 't schuchter komen
van uwen heulende' ernst en aarzlend woord.

Uw zorgen heeft dees ruste voorbereid,
en wonder-schoon, van duistre, wakke kleuren,
de perelaars hun lentekoppen beuren,
vol wonne en weelde en vroege weligheid.

O! d'innigheid, daar uwe liefde zijgt
in mij met al haar huivrend-goede leven,
en mij doorwoelt, en blijde mij doet beven,
ligt droomend in de vert, waar alles zwijgt.

Uit ‘Stille Festijnen’.

Ad. Herckenrath