Vlaamsche Arbeid. Jaargang 4



[pagina 291]
Rust Rust is nu over mij gedaald in heilig-stillen nacht... Ik heb zoo lang gewacht, gewaakt, en Vrede is zoo zacht... Nu zij gezegend God, mijn God, die mij dees ruste zendt... Het leven heeft met mij gespot,... spot heeft mij diep gekrenkt... In mij is 't nu zoo innig-kalm, en om mijn moew gedacht... Weg is vergaan de leste galm, van wrange lijdens-klacht... Ik ben zoo zalig-zacht en goed, in vredige eenzaamheid,... o kon dit rusteloos gemoed, zóó vroom zijn voor altijd... O laat mij vouwen, kinder-zacht, de handen voor Jen Heer, en bidden in dees vrede-nacht... Ik bad zóó lang niet meer... Magda Peeters.