Vlaamsche Arbeid. Jaargang 4

[p. 102]

Zonne-hymne

O goud-geblâerde bloeme in de blauwe hemel-gaarden!
o gulden-gulpend vier, dat blendend over d' aarde,
en door de luchten luwt, - o lentig liefdelicht, -
o Zonne! Uw zachten zoen is dreelend langs mijn wangen,
mijn ziel ruischt van uw kleerte-zangen,
en is U toe-gericht!...

Gij, goud-gelokte Goodin, brengster van wonne-weelden,
Is niet de bloem verheugd, die uwe stralen streelden?
Is niet mijn oog verblijd, dat uwe glorie zag?
O liefde-licht, en zonne-zoen, en luwzaam-levend Leven,
mijn wezen zingt, en zindert bij den al-zachten zegen,
van dezen klaren dag!...

O zomer-zoel Geluk, door d'azuren kleerte-steden,
komt ge als een zonne-hymne, naar mij toe-gerezen,
en geene zang is blank als uwen lichten lach!...
O luister en lust uw liefde te loven, te leven
in uwe licht-luwte, bij 't wijd-zalig beven
van 't droomenzoet gedacht!

En ben ik niet een schaal ten boorde vol-geschonken?
Heb ik niet licht en klank voor d'eeuwigheid gedronken?
Ben ik niet ziels-beroesd van levens-vrij geneucht?
Ben ik niet als een tuin vol zinderlichte zangen?
en ligt dees Morgen niet hel-klaar voor mijne gangen
vol dertele lachens-vreugd?...

Gij al-moeder Zon, bezalig mijn vreugddorstig wezen,
doorzing mij, doorbeef mij met uw al-dreelend streelen,
doortril mij met 't wonder van uw weeldrige wonne;...
O eeuwige Zonne! - drenk nu de wachtende eerde,
en laaf nu mijn ziel, met uw zinderende kleerte,
o lichtende Wonne, o eeuwige Zonne!...
O Liefde!...

1906          Gust. Van Roosbroeck