Vlaamsche Arbeid. Jaargang 4

November

Ik denk aan dezen die geboren werden
in de eenzame uren van dees langen dag,
ik denk aan liefden die verloren werden
en die geen enkle klacht herinn'ren mag.

En 't lijkt mij of degeen die 't leven kregen
vandaag, de arme doolaards zullen zijn
die moeten gaan met in hun hart: de pijn,
en in hun ziel: het droef geruisch van regen.

Kom, sluit het venster, liefste, en laat de vlagen
novemberklagend ruischen in den wind!
Uw handen zijn zoo vroom als van een kind;

'Kom, leg ze op 't voorhoofd van den moeden man
die aan die hand een weinig vreugd komt vragen
en hoopt nog op 't geluk dat komen kan...

Jan van Nylen.