Vlaamsche Arbeid. Jaargang 3

[p. 142]

Venite ad me

Mijn ziel is een paleis van marmersteen.
Ik heb het in de stilte van een woud
alleen met tragen arbeid opgebouwd
Nu woon ik in mijn wit paleis - alleen.

Doch rusten doe ik niet: rondom mij heen
is niets als roerloosheid, die altoos koud
met marmeren gebaren 't zwijgen houdt
en kalm mij aanstaart waar ik zit en ween.

Ik zal een klokjen in den toren hangen
en 's nachts bij onweer zal ik luiden gaan
voor hen die sukkelen op de donkere baan.

Dan zullen menschen naar mijn huis verlangen
en velen kloppend voor mijn poorte staan:
dan zal ik gastvrij rijk en arm ontvangen.

Cl. van der Straeten