De Vlaamse School. Nieuwe reeks. Jaargang 7



[pagina 173]
Als kindren I Wij gaan als kindren in sprookjesland, met ijlende voeten en klein verstand. Heel in de verte, in goudverschiet, blinkt er een lusthof zonder verdriet. En vàn ons, telkens bij 't verdergaan, schuift de lusthof al meer van daan.
II De morgen is licht, en de avond - vèr: ‘Komt avond, hij komt wel met maan of ster; voeten, die ijlen, zijn dan licht moe; oogen, die schijnen, vallen dan toe; lippen, die lachen, willen dan rust....’ Nacht is een sprookje, nu zonne hen kust.
III En als de avond is, en zonne gaat, en de Nacht dan, stil en zeker, komt, staan wij als kindren met angstig gelaat, staan wij als kindren verstomd.