De Vlaamsche School. Jaargang 33

Dat flickerende sterrekijn.

Een droevighe dromer aan tfensterken stont

Ende keec totten hoghen hemel.

Hi droomde ende sach daerboven dat bont

Ende flickerend sterrenghewemel.

Doe loech een pinkelend sterrekijn
So vriendelic in den oghen sijn.

Hi sprac: ‘Waerom toch siestu mi

So vriendelic in den oghen,

O sterrekijn, dat flickers so bli

Daer ane den hemel, den hoghen?

Sech, kenstu mi, dat in den nacht
Dijn strael so soet mi teghenlacht?’

‘Of ic di kenne?’ sprac tsterrekijn:

‘Mi schiep vor dusende jaren

Die Heer, om dat mijn flonkerschijn

Vandaech di vroude sou baren,

Ende sprac: ‘Mijn sterreken, schijn ende prael:
Eens troostet een droevighen dromer dijn strael.’

‘Die droevighe dromer bistu, o kint;

Dies lach ic di vriendelic aen.

So hevet di God, dijn Schepper, bemint,

Dat hevet, ja, God ghedaen!.....’

Die droevighe dromer sprac waleghemoet:

‘Danc, sterreken, danc! O, God is goet!’

S. Daems.