Een onuitgegeven dichtstuk van Jan Van Ryswyck.
Aen den Heer GEERAERTS, President der handboogmaetschappy DE TROUW, met eene Gouden Medalie, hem door de leden van het Gezelschap geschonken voor zynen iever en trouwen dienst.
Gedoog, Heer President, dat wy,
In naem van onze Maetschappy,
U een bewys van achting schenken,
Als een herkentelijk gedenken,
Voor al de diensten, al het goed,
Dat gy aen ons gezelschap doet.
Reeds hebt gy menig jaer en dag,
Met waerdigheid en met ontzag,
Aen 't hoofd van onzen kring gezeten,
En niemand zal het ooit vergeten,
Hoe gy met yver en geduld,
Uw pligten trouwlyk hebt vervuld.
Hoe aengenaem is ons het uer,
Wanneer na arbeid, hard en zuer,
Wy onder onze ware vrienden,
Genoegen en verkwikking vinden,
Vry van de zorgen en den last,
Die 't lot op onze schouders tast.
Dan spannen wy den eedlen boog,
Van over oud geroemd zoo hoog,
En doen den pyl naer 't doelwit snellen,
Tot groote vreugd van de gezellen.
En is het roos of is het grouw,
Wy zyn gelukkig in de Trouw.
De Trouw die allen ons verbindt,
Waer ieder lid genoegen vindt,
En by het mikken naer de doelen,
Met opgeruimd en vry gevoelen,
Genoegelyke stonden slyt,
Aen d'eedlen handboog toegewyd.
Doch, wie is 't hoofd van ons bestuer,
Die vroeg en laet met vlyt en vuer,
Voor deze Trouw heeft zorg gedragen?
Dit hoeft men niemand hier te vragen;
Dit zyt gy, Geeraerts, president,
Van iedereen met lof gekend.
Daerom ontvangt gy onzen dank,
En niet alleen in woordenklank,
Maer ook met dezen gouden penning,
Die als een eeuwige herkenning
Mag schitteren op uwe borst,
Als 't pronkjuweel van eenen vorst.
Ontvang het niet als loon of prys,
Maer enkelyk als een bewys,
Dat ieder zal van achting blaken,
Zoolang een pyl den doel zal raken,
Zoolang er in de Trouw een hand
Den eedlen boog met vreugde spant.
|
|
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd