De Vlaamsche School. Jaargang 33



[pagina 53]
Het lied des Blinden. Medelijden! Medelijden! Met den armen blinden man, Die het blijde licht der zonne Nimmer meer aanschouwen kan! Vruchtloos spar ik de oogleên open; Duister blijft het om mij heen; God! mag ik dan niet meer hopen? Blijft Gij doof voor mijn gebeên? Medelijden! Medelijden! Zie des blinden droef geween! Teekening en houtsneden van D. Verest. Dank, o Heere! Dank, o Heere, Brengt U de arme blinde man; Schoon ik hier Uw grootsche schepping Nimmer meer aanschouwen kan; Want mijn oog, door 't vast gelooven, Ziet uw' hemel in 't verschiet: Niets kan mij het licht verdooven, Dat uw Woord mijn ziele biedt. Dank, o Heere! Dank, o Heere! Gij verlaat den blinde niet! Pieter Vierhout. De menschen hebben elkander noodig, ten opzichte van de ontwikkeling van het verstand zoowel als in alle andere opzichten. H. Chr. Oersted.