De Vlaamsche School. Jaargang 31

De hen.
uit een twintigtal zedeleerende kinderdichtjes.

Kadiet, kadiet,..........
Zoo dreunt het in het hoenderhok;
Het haantje kraait, de hen is blijde,
En kondigt kaaklend t' allen zijde
En rechts en links dat zij een ei
In 't mollig nestje nederlei.
Haar is 't een moederlijk genoegen,
Er iedren dag een bij te voegen,
Gij telt er tien en meer weldra,

[p. 75]

 

En nu aan 't broeden; vroeg en spa,

 

Het donzig lijfje nederstrekkend,

 

Verspreidt zij warmte, leven wekkend,

 

Terwijl zij wakend de oogjes slaat

 

Op al wat bij het nestje gaat.

 

Komt nu Cuculus ondertusschen,

 

Om zijnen lust op roof te blusschen,

 

Of Milvus, buitend langs de baan,

 

Dan is al gauw alarm geslaan

 

Bij 't angstig heen- en wederloopen.

 

De vijand naakt, die leeft van stroopen

 

En hunkert meest op hoendrenbuit.

 

De klok strekt hare wieken uit,

 

Om, met het klapprend vleuglenslagen,

 

Den roover van het nest te jagen.

 

Zoo zorgt, zoo waakt zij dag en nacht

 

Totdat de ontkieming is volbracht.

 

Met moedertrots ziet zij nu weder

 

Op 't hupplend volkje, dat zoo teeder

 

liefderijk wordt opgevoed,

 

Voor roof beschermd, voor ramp behoed.

 

 

 

Handelt als de hen, o kinderen!

 

Wil u iemand ooit verhinderen

 

Op de baan der leerzaamheid,

 

Die naar ware kennis leidt,

 

Zorgt dien booze weg te jagen;

 

Zoo plukt gij in later dagen,

 

Als gij groot geworden zijt,

 

Blijde vruchten uwer vlijt.

 

 

 

Karel Delmotte.

Gent