De Vlaamsche School. Jaargang 29

[p. 133]

Hedendaagsch museum te Antwerpen.

Antwerpsche vischvrouw, tafereel van P. Verhaert.

Het tafereel, hier afgebeeld naar des schilders eigene teekening, is eene van de 15 schilderijen, welke voor het Antwerpsch hedendaagsch museum werden aangekocht op de laatste driejarige tentoonstelling van Antwerpen, over welke aankoopen men breedvoeriger gesproken vindt in onzen vorigen jaargang, blz. 200, waarnaar wij de vrijheid nemen te verwijzen.

Wij raden al onze lezers, die hiertoe in de gelegenheid zijn, aan, zich met eigene oogen te gaan overtuigen, welke waardige plaats de schilderij van Piet Verhaert in het museum bekleedt.

Terzelfder tijd zullen zij zich dan kunnen vergewissen van de belangrijkheid, die het hedendaagsch museum verkrijgt, welk museum, zooals men weet, met zeer veel moeite is tot stand gekomen. (Zie onzen jaargang 1864, blz. 5 en vgg.)

Sedert eenigen tijd, zijn een aantal stukken, in den loop der xix^e eeuw geschilderd, van uit het museum van oude meesters, naar het hedendaagsch museum overgebracht.

Wij geven den raad, om ook de Zieltogende Christus, van W.J. Herreyns, de Dood van P.P. Rubens, door M.I. Van Brée en F. De Braekeleers Spaansche furie van uit het oud museum naar het hedendaagsch museum te verplaatsen, waar zij inderdaad te huis behooren. Er zou daardoor almede in het museum van oude meesters ruimte gevonden worden voor een aantal goede schilderijen, die nu onzichtbaar weggeborgen zijn in magazijnen alsook op de zolders van het lokaal, of op het Antwerpsch stadhuis zoo goed als onzichtbaar hangen, gelijk de groote schilderijen van H. Sporckmans, in onzen jaargang 1880, blz. 129, vermeld, die van W.J. Kerrickx (zie blz. 111) en meer dergelijke.

Tot de laatste aanwinsten van het hedendaagsch museum behooren ook de volgende stukken:

Ed. De Biefve, De vereenigde edelen in 1566, in bruikleen afgestaan door den minister van binnenlandsche zaken;

R. Mols, De reede van Antwerpen en De Arsenaalkaai aan de Schelde te Antwerpen, van het stadhuis te Antwerpen naar het museum overgebracht;

J. Swerts, Portret van den prins-kardinaal van Schwarzenberg, door ingezetenen bij inschrijving aangekocht en geschonken (zie 1881, blz. 72);

L. Van Kuyck, Stal, gekocht van den heer P.E. Nicolié en afkomstig van den kunstkooper d'Huyvetter;

F. De Braekeleer zoon, Studielievende jongen in eene schilderwerkplaats (zie blz. 92), hieronder leest men: Belgische School;

F. De Bruycker, Herinneringen der oude vrouw, uit des schilders

[p. 134]

nalatenschap den 20ⁿ Maart gekocht in openbare veiling door den heer P.E. Nicolié voor ongeveer 400 fr. (voorstellende een burgerlijk woonvertrek, waarin twee vrouwen bij eene tafel in gesprek zijn, terwijl de dienstmeid eene kat streelt; de verdienstelijke schilder leverde belangrijker stukken dan deze anders fraaie doch vrij nuchtere schilderij, op wier lijst Vlaamsche school te lezen staat)

Daar wij nu toch op het kapittel der Antwerpsche museums zijn, nemen wij de vrijheid te vragen, wanneer men eindelijk eens zal gaan denken aan de verdoeking en herstelling der voor de Antwerpsche geschiedenis en kunst zoo merkwaardige tafereelen van J.E. Quellin, afkomstig uit de voormalige vermaarde Sint-Michielsabdij (zie 1878, blz. 26)? Reeds in 1877 werd in antwoord op eene vraag, desaangaande aan den bestuurraad der academie gesteld, een verslag uitgebracht, waarin de verdoeking als hoogst noodzakelijk werd erkend, terwijl de beroemde kunstschilder en oud-leeraar der academie de heer J. Dyckmans er op aandrong, om daarmede niet langer te wachten dan tot in den zomer van 1878, nademaal het grootste stuk, Het badwater van Bethesda, gevaar liep te scheuren. Drie van de bedoelde schilderijen, van hare ramen ontdaan, werden voorloopig opgerold en ingepakt; naar men ons verzekert, hebben zij daarbij erg geleden. Het verslag, waarin de voormelde hoogst noodzakelijke verdoeking werd aanbevolen, was geteekend door de heeren N. De Keyser, Jacob Jacobs, P. Beaufaux, J. Delin, H. Schaefels en J. Dyckmans, en werd in de gemeenteraadszitting van 2 Februari 1878 goedgekeurd.

De zomer van 1878 en van... 1883 is voorbij en er is nog geene hand aan het werk gestoken. Wij roepen met nadruk de ernstige aandacht van wie het aangaat op deze gewichtige zaak.

Désiré van Spilbeeck.