De Vlaamsche School. Jaargang 28

[p. 5]

De Vlaamsche School 1882

Oostersche poëzie.

I. Onvermogend tot betaling.

Weet gij’ sprak eens Mohammed,
- Toen hij in den heilgen kring
Zijner vrienden was gezeten, -
‘Weet gij wie er de betalings-
Onvermogende zal zijn?’
't Antwoord luidde: ‘O Godsgezant,
't Is de stervling onder ons,
Die noch geld noch goed bezit
Om zijn' schulden af te leggen.’
Maar toen zegde Mohammed:
‘In den jongsten dag zal hij
Onvermogend ter betaling
Wezen, die daar aankomt met
Goede werken, boet, gebeden,
Vasten, aalmoezen, maar ook
Zijnen medemensch verdrukt heeft,
Eenen tweeden heeft beleedigd
Eenen derden heeft beschadigd,
Eenen vierden heeft gewond
En dus menigeen gekrenkt. -
Zijne goede werken worden
Onderzocht, geschat; men geeft
Dezen ter verzoening dit,
Genen dat: - zijn uitgeput
De verdiensten, blijven nog
Schulden te betalen, - dan
Legt men der gekrenkten zonden-
Last hem op, tot schaadloosstelling.
Dat hij ter vergoeding over-
Neme hunne schuld tot hij
Jammrend wegzinkt in de pijn.’

2. Verkeering der leering.

Wat helpt het, dat men predikt goed en recht
Wanneer de aanhoorders het begrijpen slecht?
Een gierigaard had een sermoen gehoord
Op de liefdadigheid: dit had zijn hart doorboord;
Met tranen op de wangen sprak hij: ‘Van mijn leven
Was ik zoo diep geroerd; hoe edel is het geven!
Zijn armen broeder bijstaan is toch schoon!
O! zuchtte hij op jammerlijken toon,
Waar 't rijke volk zoo gierig niet, voorwaar

Ik wierde zelf een bedelaar!’

3. Slechte kenners.

De rijke vroeg den wijze hoe 't geschiedt
Dat men aan rijke deuren dikwijls ziet
De wijzen - aan de deur der wijzen niet
De rijken? Het antwoord was: ‘'t Is een bewijs
Dat wijzen rijkdom stellen op zijn prijs:
Doch rijke lieden zijn wel goede paardenmenners
Maar meestal slechte wijsheidkenners!’

J.A. van Droogenbroeck.

Brussel 1882.