De Vlaamsche School. Jaargang 25 (1879)

De Vlaamsche School. Jaargang 25

(1879)– [tijdschrift] Vlaamsche School, De– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende


Uit Jongelingsleven.Ga naar voetnoot() Loverkens en liederen.* i. Gelyk de roos den droppel blank zacht opvangt in heur blaren, - zoo, in mijns herten stille gevang, wil ik uw minne bewaren! Elk woord dat gij me fluistert van uwe zoete min, valt in mijn hert dat u beluistert en wordt er perel in!... - Dauwdropken geeft en bloei en sier der teergeliefde roze, en nog zoo rein en nog zoo fier staat rozeken te blozen! Zóó zal mijn herte bloeien door uwe minne teêr, en zoete bloemen zullen er groeien, mijn liefken, u ter eer! ii. Wat de zonne is voor de bloeme en voor 't hert het roode bloed, gij, o engel, die 'k niet noeme, dat zijt gij voor mijn gemoed! Zonder zonne kwijnt de bloeme en zijgt kleur- en zielloos neer! - Ver van u, gij, die 'k niet noeme, heb ik rust noch vreugde meer! Stille, roerloos valt het herte als ontvloeit het laatste bloed! Ver van u wacht mij slechts smerte, en is 't nacht in mijn gemoed. O! Mocht ik voor u ook wezen, bloem, uw zonne, - hert, uw bloed, Al mijn lijden waar genezen, mij waar 't hemel in 't gemoed! iii. So ic ware een voghel clein, - niemen die 't sou clappen! - Mer tot di, mijn liefken rein, ei! wat vlooch ic rappe! Ei! wat saatic stille ende sacht, up dijn veinster heel den nacht!
[pagina 49]
So ic ware een voghel clein, een die scoon can singhen, 'c liet dan ront dijn camerkyn, al mijn liekens clinghen! Al mijn liekens, een voor een! Du se hoorent, du aleen. Mer en hoordet ghi mi niet, bleeft ghi soete slapen, 'c Bleef er singhen liet bi liet! tot ghi soudt ontwaeken en mi segghen: voghel bli, singh so elcken nacht voor mi! O! 'c En sou niet vlieghen gaen, 'c liet van di mi vanghen, 'c liet mi in een ceefken saen, naest dyn beddeken hanghen! Want van di gevanghen sijn, 't ware wellust, ghene pijn! iv. o! Zoo gij wilt, geen voetje zal ik zetten dan op een plek door 't uwe reeds betreen; geen enkle bloem en zal mijn oog beletten, die reeds uwe ooge niet bescheen! Geen andre lucht zal dringen in mijn herte of eerst door u zal zij geademd zijn: maar laat mij, kind, in blijheid en in smerte, de trouwe helft van uwe ziele zijn! v.1.) En toon ze me niet, in 't hemelverschiet, die duizende lichten, de klaren. Uwe oog die zoo zacht, mijn wezen belacht, die sterre slechts wil ik bestaren! 2.) En pluk ze me niet, de roze die schiet zoo bloeiend uit weligen gronde, maar laat me, zoo lang! den blos van uw wang bezien, en de roos van uw monde! 3.) En spreek mij ook niet van blijheid en lied en vreugden die velen benijden! Een woord van uw mond, een vluchtigen stond bij u, is mijn hoogste verblijden! vi. Stont ic in uwen sinne als ghi doet in de mijn, Marleen, ghi wreede minne, 'c sou meer dan coninck syn! Woudt ghi aan mi gantsch wezen en niemant el dan mi! mijn vroude waer verrezen! - Marleen, hoe coel blivet ghi. Woudt ghi die brunen oghen maer ceeren op mi alleen, al leet waer mi vervloghen! - Och siet mi an, Marleen! - vii. Ic heb u al gegheven, al wat ic gheven mach! Aen u, mijn lief, mijn leven, ghedenck ic nacht ende dach! Wat wilt ghi meer noch vraghen, en hebt ghi dan niet ghenoech? Voor u alleen sal jaghen mijn herte laet ende vroech! Ic can niets meer u schenken, die hemel en is niet mijn! - Mer con ic sterren doen blinken, Si souden al de uwe sijn. Ic heb u al gegheven, al wat ic gheven mach! Blijf ghi mijn goet, mijn leven, tot aen den stervens dach K.M. Pol de Mont.	voetnoot(*) Ontleend aan het door ons in 1878, blz. 178, aangekondigde werk dat onlangs verschenen is, en door ons ook ten sterkste aanbevolen wordt bij het lezend publiek. Het geldt een bij uitstek veel belovenden dichter, die niet genoeg kan aangemoedigd worden. Prijs: 1 1/2 frank.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

Pol de Mont